از بچگي بزرگ شدم تنها و سركش.هر كي منو ميديد ميگفت تنهائه قلبش.روزگارم سخت بود اعتمادم رو سلب كرد.تا اينكه تو رو ديدم گفتي بمون برگرد.ته صدات غم بود و جاذبه من شد.توي ذهنم حك شد خاطره اي از تو.حس خوبي بود گفتي پيش توأم تا ابد.مثل دودي دور شدي،پيش خودم باختم من.از همه دنيا و بي خبر از توأم.از همه دنيا تو بي خبر از خودم.كاشكي ميدونستم يه روز احتمالا بد ميشي.از من و عشقم و اعتمادم رد ميشي.دردسر عاشقي از خوشكلي بيشتره.عاشق ساده، خوراكش زهرماره شش سره.با تو بودن بدتر از تنها موندنه.تنهايي بهتر از با هركسي بودنه.حيف من و عشق پاكم كه پاي تو مونديم.اشتباه كردي و ما جاي تو سوختيم.لياقتت پايينه و ادعات بالائه.فكر ميكني دادن دل صادرات كالائه.خواستي زير سايه م باشي برو هوا ابريه.ما اينجوري راحت تريم،بگم ايراد از كيه.هردو عاشق بوديم يادته يه وقتي.من پات موندم و تو بودي كه رفتي.خوب بودي نميدونم!انگار من بدم.من بدم عشق تو از سرم خط زدم.حدس ميزنم بغض داري،عيب نداره اشكه.از گوشه چشم بره رفته كه رفته.حالا جام خاليه و ناممه دستته.از من هميني كه دستته بسته!

نظرات شما عزیزان: